უძღები შვილის დაბრუნება

ერთ კაცს ორი ვაჟი ჰყავდა. ერთხელ უმცროსმა ვაჟმა უთხრა მამას: მამაო, მომეცი შენი ქონებიდან ჩემი კუთვნილი ნაწილი.

მამამ გაყო ქონება და უმცროს ვაჟსაც თავისი წილი მისცა. მალე უმცროსმა ვაჟმა შეკრიბა მთელი თავისი ქონება და სხვა სოფელში წავიდა საცხოვრებლად. იგი არაწესიერი ცხოვრებით ცხოვრობდა, ყველაფერი უწესო ცხოვრებას შესწირა და მალე საერთოდ უფულოდ დარჩა.

ყმაწვილი სოფლის ერთ-ერთ მაცხოვრებელს მსახურად დაუდგა. იგი ღორებს აძოვებდა და იმდენად მძიმე მდგომარეობაში იყო, რომ ღორის საჭმელიც კი სანატრელი გაუხდა.

ერთ დღესაც ყმაწვილი გონს მოეგო და თავის თავს უთხრა: რამდენად უფრო უკეთეს მდგომარეობაში ცხოვრობენ მამაჩემის მსახურები. მეც ავდგები, წავალ მამასთან და ვეტყვი: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და აღარ ვარ ღირსი შენი ძე მეწოდოს. მიმიღე მეც შენთან, ისე, როგორც ერთ-ერთი მსახური.

მამამ შორიდან მომავალი უმცროსი ვაჟი, რომ დაინახა, შეეცოდა. შვილი ჩაუვარდა მამას მუხლებში და უთხრა: მამაო, ვცოდე ცად მიმართ და წინაშე შენსა და აღარ ვარ ღირსი მეწოდოს შენი ძე.

მაშინ მამამ მსახურებს უთხრა: მოიტანეთ საუკეთესო სამოსელი, შემოსეთ იგი და გაუკეთეთ ბეჭედი. დაკალით ზვარაკი და გავიხაროთ ყველამ ერთად, რადგან ჩემი ძე მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და ვიპოვე. და დაიწყო დიდი მხიარულება.

ამ დროს უფროსი ვაჟიც დაბრუნდა შინ და სახლიდან ლხინის ხმა, რომ შემოესმა, უხმო ერთ-ერთ მსახურს და ჰკითხა, რა ხდებოდა.

მსახურმა უპასუხა: შენი ძმა დაბრუნდა სახლში და მამამ ზეიმი გამართა, რადგან ცოცხალი დაუბრუნდა შვილი.

უფროსმა ძმამ ეს, რომ მოისმინა, გაბრაზდა და შინ შესვლაც კი აღარ ისურვა.

მაშინ მამა გამოვიდა სახლიდან და დალოცა უფროსი ვაჟი. ვაჟმა კი მიუგო მას: ამდენი წელია, შენ გემსახურები და ერთი თიკანიც კი არ მოგიცია ჩემთვის, რომ დამეკლა და ჩემს მეგობრებთან ერთად მომელხინა. შენმა შვილმა, რომელმაც მთელი შენი ქონება გაფლანგა უწესო ცხოვრებით, მას საუკეთესო საქონელი დაუკალი.

მამამ კი უპასუხა: შვილო, შენ ყოველთვის ჩემთან ხარ და ჩემი ყველაფერი შენია. ახლა კი მხიარულება გვმართებს, რადგან შენი ძმა მკვდარი იყო და გაცოცხლდა, დაკარგული იყო და ვიპოვეთ.